Güneş ne güzel doğuyordu her zamanki asilliğiyle...Küçük kıllı ayakların,saf çimlere coşkuyla basması,ufak çaydanlıkta fokurdayan sıcak çayın pofurdaması,olabilecek en parlak tabakların heyecanla gıcırdaması...Bu sesler yaşlı Hobbit'in kulağına,kafiyesini müthiş tutturmuş bir şiir gibi geliyordu.Pamuktan ve saf leylek tüyünden yapılma yatağını çoktan toplamış,Hobbit'lere öz kahvaltısını mutlulukla hazırlamaya başlamıştı.Bu konuda tembelliğini göz ardı etmek zorunda kalıyordu.Eğer kahvaltı sofrasında tek bir eksik bile olursa,tüm sofra boşa gitmiş olurdu.Bu nedenle Yaşlı Hobbit her sabah tıklım tıklım dolu olan deposundan kucak kucak yiyecek toplayıp kahvaltısını kurardı.Tabii kahvaltıyı hazırlama ve kaldırma aşamasından yorgun düşüp,bahçesinde büyük bir ketifle piposunu tüttürdü.
O gün,her zamanki gibi kahvaltısını yaptı ve özenle kaldırdı.Üzerine geçirdiği sarı pelerini gülümseyen yüzüne -genellikle yanlız olduğu zaman- müthiç bir ahenk oluşturmuştu.Son tabakları da kaldırdıktan sonra hafif bir ''Pof'' çekti ve gidip tahta koltuğuna oturdu.Piposunun içini,kendi yetiştirdiği ve gözü gibi baktığı tütününü yerleştirirken,dışarıdan birkaç boğazın çıkardığı sesleri işitti.Piposunu masasına koydu ve hızlıca doğrulup kapısını açtı.Komşuları -'pek sevmediğ' komşularıi- Maria ve Porsa tartışıyor gibiydiler.İkisinin de elinde çiftçi kazması,şişkin yüzleri toz toprak içinde bağırışıyorlardı.Birbirlerini yemesi Popin'in umrunda değildi,onun umrunda olan sessizliği bozmalarıydı.
''Hey,derdiniz ne sizin?''
''Sen karışma ihtiyar!''
Popin yüzünü buruşturdu ve yılların getirdiği tecrübesiyle istifini bozmadı.Yaşlı ve birikim dolu sesi tekrar duyuldu.
''Eh,kovuğumun önünde bu kadar ses istemiyorum.Sorununuz neyse biran önce bitirseniz iyi olur,ya da başka yere gidin.''
Kapısını arkasından öyle hızlı çarptı ki,Maria ve Porsa tartışmasını bıraktılar.Popin tatmin olmuşçasına gülümsedi ve tekrar koltuğuna gitti.Piposuna yeteri tütünü koyamamıştı,son yaprakları da doldurdu ve dışarı çıktı.Sessizlik vardı...Popin'in tam da istediği gibi sessizlik...Büyük bir memnuniyetle piposunu yaktı ve ağzına götürdü.Hayatta en keyif aldığı şey piposunun dumanıyla çeşitli şekiller çıkarabilme yeteneğiydi.Bunu pek az hobbit yapabilirdi,bu nedenle çoğu zaman yanına dolaşan küçük Hobbit'ler dumandan şekil isteğinde bulunurlardı.Popin ilk başta istediği şekilleri yapsa da,kısa süre sonra onları uzaklaştırıyordu.Piposunu yavaşça içine çekti ve dışarı güzel bir sandalye şeklinde çıkarttı.Gülümsedi ve derin gamzeleri ortaya çıktı.Hayatı boyunca pipo tüttürebilirdi...
14 Temmuz 2008
